Marieke Scheers
vraag 4a. De schrijfwijze van Mélissa is vlot, beeldend en gedetailleerd. Ze kan de emoties heel goed weergeven. Je kan je perfect inbeelden hoe de personages zich voelen als het even tegenvalt.
Het lezen van het boek viel heel goed mee. Het waren lange hoofdstukken, maar toen ik begon te lezen, werd ik onmiddellijk in het verhaal getrokken. Ik vroeg me al af wat Ambre zou gaan doen. Ik was geboeid door het verhaal.
Er was inderdaad heel weinig informatie ivm randanimatie, behalve als ze iets gingen drinken, wandelen enz. Maar aan de andere kant waren er voldoende personages waar we toch veel van te weten zijn gekomen. Ik vermoed dat de schrijfster hier bewust een keuze heeft moeten maken hoe uitgebreid ze hierover zou vertellen.
vraag 4b. Ik heb inderdaad veel mooie zinnen gelezen. Hier zijn enkele voorbeelden:
pag. 38 - Voor haar ogen ontvouwden zich uitgestrekte witte landschappen, een ongerepte, kalme natuur. Ze voelde de frisse lucht op haar gezicht. Het was een bizarre gewaarwording, een gewaarwording die ze al lang vergeten was. Het was …, een heel lichte emotie, een oneindig klein deeltje van wat ze al zo lang kwijt was. Hoop.
pag. 121 - Rosalie: Verliefdheid zorgt ervoor dat je min of meer opgesloten zit. Ik bedoel, je kan wel onafhankelijk willen blijven, je eigen keuzes maken, uiteindelijk ga je toch rekening houden met de ander.
Dat heet een compromis! reageert Tim verontwaardigd.
Niet echt. Een compromis sluiten, dat is rekening houden met beide partijen en de beste oplossing kiezen. Dat is beredeneerd. Als je verliefd bent, maak je geen beredeneerde keuzes. Je bent zwak, ik zou haast willen zeggen dat je overgeleverd bent aan de ander.
pag. 127 - Wel dan Ambre, weet je wat? Aangezien mijn mening nooit telt, moet je maar eens ophouden mij te smeken je te bellen. Dan ben ik minder tijd kwijt met die kinderachtigheden.
pag. 146 - Ze had willen zeggen dat wat hij zijn grootste vergissing noemde haar enige echte liefdesgeschiedenis was geweest. In plaats daarvan trachtte ze haar waardigheid enigszins te bewaren.
pag. 187 - Oudejaarsavond Rosalie en Ambre.
Dat je altijd de kracht kunt vinden om over dingen heen te komen, zelfs al heb je het idee dat je gewoon doodgaat van verdriet. En weet je hoe je eroverheen komt? Met de hulp van anderen. De personen die jij je laat helpen. Het zijn net schakels die tot in het oneindige in elkaar grijpen. De anderen laten je lijden en vervolgens zijn het andere "anderen" die je redden. Soms kunnen de mensen om je heen voor een hoop ellende zorgen, maar ze kunnen ook troost bieden.
pag. 519 - Voor Wilson was dit gewoon een halfjaar geweest waarin hij had gewerkt. Hij had hier geen proces doorgemaakt. Voor haar daarentegen was het een nieuwe start geweest. Ze dacht terug aan haar eerste dag en aan wie ze nu was. De Ambre met het goudblond haar zonder de armband van Philippe, maar met die van Rosalie, Gabriel, Anton en Tim. Ze was nu een deel van elk van hen. Allemaal hadden ze haar iets gebracht. Ieder op zijn of haar eigen manier. Ze was een stukje van Andrea en wellicht ook van Wilson.
