In 2020 deden we voor het eerst een duo-jaaroverzicht en dat hebben we drie keer op rij gedaan. Daarna toverden we de rubriek om tot een duo-kwartaaloverzicht. Frequenter dus, en wat korter zodat minder boeken om aandacht hoeven te smeken.
Nu ja, korter… na verloop van tijd merkten we dat deze kwartaaloverzichten toch telkens behoorlijk lang werden omdat we ze maand na maand organisch lieten groeien, op het moment dat alles nog fris in het geheugen zat. Daarom pakken we het vanaf 2025 een klein beetje anders aan. De maandelijkse grafiek vervalt (maar we houden wel de jaargrafieken aan in het allerlaatste overzicht) en dat scheelt meteen 500 woorden.
Hieronder lees je hoe de maanden juli tot september voor ons geweest zijn.
Joke: Eindelijk vakantie. Daar was ik echt aan toe en dankzij het goede weer heb ik ook echt even kunnen genieten. De zon, een ligstoel onder de parasol, een zwembad en mijn boeken … meer moet dat niet zijn. Ik las deze maand acht boeken en daar ben ik heel tevreden mee. Bovendien scoorden de meeste boeken ook een dikke vier sterren. Enkel leesclubboek Het dossier van Anya Niewierra en het derde deel van Jan Guillou, Tussen rood en zwart, gaf ik slechts drie sterren. Ik ben niet helemaal mee met de hype over Niewierra. Het leest vlot en ze schrijft zeker niet slecht maar ik vond zowel dit boek als het eerder gelezen De camino veel te voorspelbaar en niet origineel genoeg. Mijn leesclubgenoten waren over het algemeen veel positiever trouwens. Mijn andere leesclubboek werd door enkele van hen dan weer minder gesmaakt maar door mij veel meer. Dat was Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez. Deze klassieker moest nodig op de gelezen-lijst en smaakte naar meer Márquez (gelukkig ligt Liefde in tijden van cholera klaar op de fysieke boekenplank). Ik probeerde na het lezen de serie op Netflix maar dat viel me tegen. Hoewel de serie dicht bij het boek blijft, heb ik ze niet langer dan drie afleveringen met tegenzin uitgezeten. Het overkomt me zelden dat ik een begonnen verhaal niet uitlees of uitkijk. Magisch realisme op papier vond ik niet erg maar op het scherm vond ik het te bizar. Net niet mijn boek van de maand want ik las ook nog De breekbare draden van magie van V.E. Schwab. Eigenlijk zou ik veel meer fantasy moeten lezen want ik merk dat ik me bij dit soort verhalen nog echt helemaal in dat verhaal kan verliezen. Ik verdwijn weer net als toen ik een kind was van de wereld en hoor en zie niets meer rondom mij.
Marvin: Juli was de maand van de kleppers. Vier stuks op een totaal van zeventien gelezen boeken (en nog twee begonnen die in juli niet meer uitraakten). Het totaal aantal kleppers komt hiermee op zeventien, en dat is niet slecht. Op de leesstapel voor de nabije toekomst liggen nog vier van zulke exemplaren. Ze scoorden ook allemaal goed. Twee keer 4½ sterren, twee keer 5 sterren. Die laatste twee waren Augustus van J.D. Barker en De naam van de wind van Patrick Rotfuss. Om het overzicht niet alweer ellenlang te maken, volsta ik met te melden dat ook De 20 van Sam Holland – geen klepper – 5 sterren kreeg van me. Bij de niet-kleppers kwam ik ook nog enkele 4½-boeken tegen en dat maakt dat ik over de hele maand juli een gemiddelde score van 4,23 uitdeelde. Behoorlijk hoog als je weet dat mijn gemiddelde over een heel jaar doorgaans rond 3,5 à 3,6 ligt en dat dat nu voorlopig ook niet anders is.
Over het beste boek van de maand juli hoef ik niet te twijfelen. De naam van de wind steekt met kop en schouders boven alle andere boeken uit. Drie dagen kostte het me maar om deze klepper van meer dan 700 pagina’s uit te lezen. Ik kan me nog verheugen op deel twee, en vanaf dan behoor ik vast tot de grote club van lezers die al meer dan tien jaar zit te wachten op het afsluitende derde deel.
Marvin: Op 1 en 2 augustus gingen de boeken uit die ik eind juli al aanving, en op 2 augustus begon ik aan alweer een klepper. Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond van V.E. Schwab was dit. Niks mis met het boek, maar lang geen boek van de maand zoals twee van haar voorgaande boeken wel al werden. Het boek dat ik op 2 augustus uitlas, was Brussel blues van Wouter Dehairs en alweer wist hij mij van begin tot eind te boeien. De eerste vijf sterren werden meteen uitgedeeld.
Was juli de maand van de kleppers, dan was augustus de maand van veel boeken. Ik was heel de maand enorm gefocust en dan gaat lezen als een speer. Joke begreep het niet. Ze zei letterlijk: “Ik begrijp het niet, ik zie je heel de maand ook heel wat andere dingen doen en toch lees jij het ene boek na het andere uit.” Gefocust dus, dat is het Grote Geheim. In augustus las ik zodoende 27 boeken uit! Ik vermaakte me zeer goed met Sub rosa van Jo Claes (Thomas Berg #0), met Het aandenken van Tess Gerritsen (Rizzoli&Isles #7), met Door het vuur van M.J. Arlidge (Helen Grace #13), en met Een dodelijke biecht van Toni Coppers (Liese Meerhout #21), maar allemaal strandden ze op 4½ sterren. Een bijzondere vermelding gaat ook naar het dertiende-eeuwse Karel ende Elegast. Eindelijk gelezen!
Niks kon tippen aan het al genoemde Brussel blues, en dat is dan ook mijn boek van de maand.
Joke: Hoewel ik in juli weer in leesmodus geraakte, ging het in augustus opnieuw bergaf. Marvin ging terug aan het werk en ik startte de voorbereidingen voor het komende schooljaar. Daarin verloor ik mezelf nogal gauw en dat resulteerde in slechts twee gelezen boeken. Voor volwassenen althans. In totaal las ik 13 boeken en dat lijkt gigantisch maar 11 daarvan waren de kinderboeken die ik naar goede gewoonte in augustus voor mijn klasbibliotheek koop met het resterende klasgeld van het voorbije schooljaar. Ik ben een heel jaar zuinig, speciaal om dit te kunnen doen.
De twee ‘gewone’ boeken die ik las waren aan elkaar gewaagd maar zeer moeilijk te vergelijken. Ane Riel schreef met Uurwerk een goed doordacht verhaal, goed geschreven en verrassend. Helemaal zoals een thriller moet zijn en wat mij betreft kwalitatief zoveel beter dan bijvoorbeeld de hierboven reeds genoemde Niewierra. (En zoals al gezegd: daarbij beweer ik helemaal niet dat die laatste slecht is!) Daarnaast las ik de klepper De Viking van Bjorn Andreas Bull-Hansen. Misschien niet zo ingenieus qua plot als Uurwerk maar dat neemt niet weg dat ik me in dit soort lange verhalen – hier ook nog eens met historische elementen – helemaal kan verliezen. En omdat ik daar zo van geniet, zeker nu het tegenwoordig veel minder voorkomt, wordt De Viking mijn boek van de maand.
Joke: In september las ik naar slechte gewoonte erg weinig; dat ik maar drie boeken las is daarom teleurstellend – alweer – maar lag wel binnen de verwachtingen. De boeken van Matt Haig en Kevin Valgaeren maakten de verwachtingen dan weer niet helemaal waar. Beide heren schreven respectievelijk met Een onmogelijk leven en Engelenlust een goed boek zonder meer. Dat had wellicht te maken met de onderwerpen, de ene op een wat zweverige toon over mogelijk buitenaards leven en de andere over necrofilie, die me minder liggen. Vooral de laatste maakte dat ik niet zo kon genieten van dat verhaal. Ik gaf beide boeken drie sterren. Dat maakt dat het derde boek dat ik las, dat 3½ sterren kreeg, de titel van boek van de maand in de wacht sleept. Een Vlaams boek ook! Judith van Karen Dierickx, een historische biografie maar wel geromantiseerd, over Judith van Vlaanderen. In oktober 2023 koos Marvin dit boek in onze Tien om naar uit te zien van oktober 2023. Het was ook zo dat ik erachter kwam dat ik nog van haar afstam via haar huwelijk met Boudewijn I van Vlaanderen. Als de Judith uit dit boek veel overeenstemmingen heeft met de echte kan ik daar nog trots op zijn ook.
Marvin: ‘t Is weeeeeer voorbij die mooie zomer … Gerard Cox zong het voor het eerst toen ik drie was en zomers volgens mijn beleving acht maanden duurden of zo, meteen gevolgd door vier fijne maanden van sneeuw en ijs op straat, want zo gaat dat als je een onbezorgd kind bent (*). Maar hij had wel gelijk, in september zet de zomer er onherroepelijk een punt achter. Niet dat we dat echt merkten aan het weer, gelukkig maar. Ik vind de naderende herfst altijd een prima ogenblik om een flinke klepper boven te halen, zelfs in jaren waarin ik al veel kleppers las, en dit keer was dat Het schaarse licht van Nino Haratischwili. Dat ik haar familienaam kan onthouden en zonder fouten kan schrijven zonder dat ik erop geoefend heb, zegt wel iets over de kwaliteit van haar boeken. Ook dit boek was weer zeer het lezen waard, hoewel ik op een gegeven ogenblik wel vond dat het te lang uitgesponnen werd. Daarom hield ik het bij 4 sterren. Ook Vrees niet van Stephen King ging er doorheen deze maand en daarmee heb ik weer alles van de man gelezen. Het boek was geen hoogvlieger. King moet nu echt dringend stoppen met dat Holly Gibneypersonage.
Wel hoogvliegers waren Perfecte misdaad van Helen Fields en Salve Mater van Kevin Valgaeren. Beide gaf ik 4½ sterren. Het boek van Fields was spannend en de relatie tussen Luc Callanach en Ava Turner krijgt nog steeds meer diepte. Na vijf delen ben ik nog altijd benieuwd naar het volgende deel. Het boek van Valgaeren is de helft van een tweeluik, en het verhaal is dan ook nog niet afgelopen, dus het is lastig oordelen. Wat ik tot nu toe las, was me echter zeer aangenaam. Er zat bovendien een originele verrassing tussen de personages die ik niet had verwacht. Toch mocht de horror wat mij betreft een tikkeltje meer uitgesproken zijn. Daarom geef ik voor mijn boek van de maand de voorkeur aan Perfecte misdaad.
En hiermee is het voorlaatste kwartaal van het jaar alweer ten einde gekomen. Mijn teller van gelezen boeken heeft de 160 ondertussen overschreden, en daarvan zijn net geen 50 boeken van Vlaamse origine. Met dat laatste ga ik nu al over het vorige record van 47 stuks in 2022. Ik ben voor het laatste kwartaal dan ook erg gemotiveerd om dat record zo scherp mogelijk te stellen. Hoe dat gegaan is lezen jullie in januari 2026.
(*) Om te vermijden dat ik na drie maanden al te veel ben vergeten, werk ik mijn kwartaaloverzicht continue bij wanneer ik dat nodig acht. Toen ik deze zinnen schreef, was Gerard Cox dan ook nog onder de levenden. Amper enkele dagen nadien was dat niet meer zo.
En zo vangen we alweer het laatste kwartaal van het jaar aan, al lijkt het amper gisteren dat we vol verwachting leesplannen voor het nieuwe jaar maakten. Hoe dat kwartaal gelopen is, en bij uitbreiding het leesjaar, lezen jullie – mét grafiekjes! – in januari 2026.
Joke sprak in haar stukje van juli over een tegenvallende verfilming (een verserieïng in dit geval, als dat woord al had bestaan). Welke verfilming is jullie bijgebleven als meest tegenvallend? En om het wat positief te houden mogen jullie de meest meegevallen verfilming natuurlijk ook delen.