Ik denk dat dit normale reacties zijn voor iemand die net ontdekt heeft dat ze niet is wie ze altijd dacht te zijn.
Zu Pippino is daarbij altijd haar enige constante geweest en de persoon die ze dacht te kunnen vertrouwen. Haar loyaliteit aan hem, kan ik persoonlijk niet zo goed plaatsen want hij wist al die tijd wel de waarheid en heeft die niet verteld. In eerste instantie zou mijn woede dus ook op hem gericht zijn. Na een tijdje zou dat wel plaatsmaken voor begrip.
Verder denk ik dat ze vooral overmand wordt door boosheid. Boos om het verraad van beide moeders, boos om gemiste kansen op liefde, boos omwille van de omstandigheden rond haar verwekking. Ik begrijp dit soort gevoelens maar denk ook dat ze met het verstrijken van de tijd wegebben en Carlotta de keuzes van haar moeders een plaatsje kan geven.
De boosheid is denk ik ook haar drijfveer geweest om door te zetten en toch voor een functie als advocaat te gaan. Dat doorzettingsvermogen zit gewoon in haar genen. En de terugkeer naar haar uiteindelijke roots zijn denk ik sterker dan haar zelf.
