Wow, is het nú alweer november!? De tijd lijkt steeds sneller te gaan. Dat komt met het ouder worden, zegt men wel eens, maar zelfs onze kinderen beginnen zich erover te beklagen dat het nu alweer bijna Kerstmis is. Hoe dan ook is het opnieuw tijd om op deze Allerheiligendag een nieuwe selectie van tien Vlaamse romans voor te stellen. We kozen negen stuks uit die in november verschijnen en één boek dat in december uitkomt. December lijkt zoals elk jaar een magere nieuweboekenmaand te worden, dus die maand slaan we in onze artikelenreeks naar goede gewoonte over.
Hmmmm… even leek het een makkelijke keuze want van de tien zijn er maar twee die me echt interesseren. Die twee die ga ik dan ook met grote zekerheid (ooit) lezen. Dat betekent dus dat kiezen tussen beide aartsmoeilijk zal zijn. Het gaat om De wonderen van Jeroen Olyslaegers en De aanraking van Guillaume van der Stighelen. Beide schrijvers wisten me in het verleden al te charmeren met hun mooi taalgebruik. Wildevrouw (Olyslaegers) gaf ik toen zelfs vijf sterren. Wil, van dezelfde auteur, en Rozeke (Van der Stighelen) kregen vier sterren. Maar ik moet toegeven dat ook die verhalen zijn blijven hangen. Ik gaf al minder goede schrijfsels vier sterren. Misschien moet ik dat opwaarderen? Ik heb dat wel vaker: ik geef makkelijk vier sterren als ik genoten heb van een boek maar toch is er nog veel verschil tussen al dat moois op die viersterrenlijst. Het is niet de eerste keer dat ik me dat afvraag wanneer ik terugblik op een boek. Van al die publicaties zijn er heel wat waarvan ik me weinig herinner, en sommige blijven met net heel goed bij.
Op het eerste gezicht – lees: vandaag (morgen kan dat zomaar anders zijn) – voel ik me meer aangetrokken tot De aanraking. Het is een verhaal over een moeder en haar zoon. Als trotse mama van drie zo’n prachtexemplaren 💕💕💕 lokt dit verhaal me meer dan een verhaal met seances zoals in De wonderen.
… en toen ging ik spieken … en ontdekte ik Marvins boek van de maand. Mijn keuze gaat dus toch naar Jeroen Olyslaegers en De wonderen. Zo komen mijn twee favorieten allebei aan bod.
Hoewel de keuze niet zo overweldigend is als in september en oktober, of misschien wel net daarom, vallen me meerdere titels op.
Jeroen Olyslaegers heeft al meerdere mooie romans met een W afgeleverd, en ook deze keer begint de titel – het lidwoord negerend – met deze letter. Of ik dit boek wil lezen, houd ik nog wat in beraad. Ik heb al meermaals gezegd dat ik het echt wel gehad heb met het zoveelste boek dat zich binnen een van de twee wereldoorlogen afspeelt. Ik lees ze niet meer. Als de oorlog niet het thema is, maar slechts de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt, wil ik nog wel eens een uitzondering maken. Daarom wacht ik wat dit boek betreft de meningen van andere lezers af.
Een ander boek dat me opvalt is Waar de stilte heerst van Joran Godaert. De eerste vraag die in me opkwam was: Joran wie? Nooit van gehoord, maar toch blijkt dit al het derde deel te zijn van een serie die zich in Leuven afspeelt. Concurrentie voor Jo Claes? Of voor Toni Coppers want ook hij heeft een serie met een hoofdpersonage dat Berger heet? Of ik dit boek wil lezen, weet ik nog niet. Ik heb er een hekel aan om series niet bij het eerste boek aan te vangen, dus ik ga deel 1, De schaduw van vergelding, in de nabije toekomst een keer lezen, en dan zien we wel weer.
De aanraking van Guillaume Van der Stighelen heeft een te vage beschrijving. Maar ik herinner me Rozeke nog en dat was een heel mooi boek. Ik heb er daarom vertrouwen in en het boek komt op mijn leeslijst. Omwille van Rozeke wordt dit ook meteen mijn keuze van de maand.
Geven jullie een gelezen boek onmiddellijk sterren of houd je het nog even in beraad? En passen jullie dit na verloop van tijd nog wel een keer aan?