Vraag 3
A. Bij het lezen over de familie heb ik een aantal steekwoorden opgeschreven: elitair, luxe, silver spoon, egoïsme, kinderen ongewenst in aanwezigheid, schuldgevoel naar tweelingzus, weinig identiteit, verwaarlozing, godsdienstwaanzin, liefdeloos, mishandeling, narcisme. Niet echt veel fraais dus. Ook wel een hechte band bij de kinderen onderling en qua kunst wel voedzaam.
Wat ik het liefst tegen haar zou willen schreeuwen? Word niet zoals je ouders!!!
B. Rieneke is absoluut slachtoffer van haar jeugd, daar twijfel ik niet aan. Niet alleen qua slecht voorbeeld, maar ook qua coping. Geen daden, maar woorden. Er zijn hele volksstammen vrouwen die leven voor man en kinderen. Niet dat ik dat goed keur, maar zij heeft i.i.g. een mogelijkheid om er iets aan te veranderen en dat doet zij niet. Wat mij opviel is dat zij eerder aangeeft huisvrouw met kinderen te willen worden, fris en leuk aan het ontbijt verschijnen, etc. en als dat dan tegenvalt, dan is zij niet in staat achter haar keuze te staan of er iets aan te doen. Maar zo is het leven denk ik dan. En denk niet alleen aan jezelf, maar vooral aan je kinderen.
Door haar snobisme beperkt zij zichzelf. Dit stoorde mij. Ze haalt haar neus op voor simpele baantjes, vindt haar leven repeterend (alsof dat in een baan niet zo zal zijn), vergelijkt zich met Elsschot, zegt dat gewoon werken niet voor haar bestemd is, gaat niet goed om met feedback op haar schrijfwerk, etc.
En nu voelt mijn commentaar nogal hard en dat ben ik niet. Ik ben mij zeker bewust van wat onze jeugd met ons en onze keuzes doet. Daarom voel ik ook empathie voor Rieneke, een kwetsbare vrouw met veel onvermogen. Tegen het einde voelde ik steeds meer mildheid bij mijzelf.
