Met de komst van het forum en het vooruitzicht dat blogs op de 'oude' site zullen verdwijnen, blader ik door alle blogs en kwam ik mijn recensie artikel van de Worstbijbel van Meneer Wateetons weer tegen. Ik schreef het voor Heel Hebban Kookt en Bakt, maar krijgt nu zijn reprise op mijn eigen blog..
Toen ik De worstbijbel voorbij zag komen, kreeg ik direct visioenen van de meest heerlijke worsten die ik, in plaats van ze kant en klaar bij de slager te kopen, helemaal zelf in mijn eigen keuken zou klaarmaken. Dus ja, toen gevraagd werd of iemand deze stap wel wilde wagen en zelf met het boek aan de slag wilde stond ik vooraan. Vol verwachting opende ik het boek en toen las ik vol ongeloof de introductie!
Niks geen boek voor keukenprinsessen, tenminste niet van het vrouwelijk geslacht. Nee. dit is een boek voor ‘keukenprinsessen vol testosteron’. Een boek dus voor mannen, en niet zomaar mannen, nee: Hele Stoere Mannen!
‘Onze mannen mogen dan keukenprinsesjes zijn geworden, het zijn wel keukenprinsjes met testosteron. Uit hun designovers komen geen cup cakes maar lamsbouten, want de kokende man is vooral een grillende, bakkende en bradende man. De kokende man is ten diepste een slager.’
Na deze eerste teleurstelling bladerde ik door en zie dat er toch ook nog een hoofdstuk aan de vrouwen is gewijd. Vol blijde verwachting begon ik te lezen. Zou ik als keukenprinses zonder testosteron toch ook nog mee mogen worsten draaien. Die hoop wordt al direct de nek omgedraaid. Ik krijg alleen kort en krachtig antwoord op de vraag waarom het worsten maken voorbehouden is aan De Man.
‘Misschien leef je in de veronderstelling dat mannen worst maken omdat het ‘leuk’ is, omdat het een ‘aangename bezigheid’ of ‘hobby’ is, of omdat het ‘toch moet gebeuren’. Onnozelaar. Dat impliceert in feite dat vrouwen net zo goed worst kunnen maken! Dat idee alleen al is idioot genoeg om te concluderen dat er wel meer aan de hand móet zijn met die mannelijke worstbehoefte.’
Okee, helder!
Maar ondertussen zit ik wel met een grote glimlach op mijn gezicht, want natuurlijk neem ik dat als eigenwijze vrouw allemaal met een korreltje zout. Want Meneer Wateetons appelleert met een vette knipoog vol humor aan de mannelijke ‘worstbehoefte’ die in rechtstreeks verband schijnt te staan met een niet nader te benoemen mannelijk lichaamsdeel. Ik hou van dit soort humor en krijg al allemaal associaties met die stoere Hornbach-mannen met hun projecten: Kama-jaja-jippie-jippie-jeey!
Nog steeds niet uit het veld geslagen door deze toch ietwat vrouwonvriendelijke machopraat, kwam ik aan bij het echte werk: het daadwerkelijk maken van worsten: grote, dikke, kleine en droge worsten in allerlei smaken, Maar toen, eindelijk, zonk ook deze doorzetster dan toch de moed in de schoenen. Want een worst maken doe je niet zomaar. Nee, daar heb je materialen voor nodig. Heel veel materialen: een gehaktmolen, een vulhoorn, maalschijven en een stopbus, om er maar een paar te noemen, blijken echt tot de standaarduitrusting van de doe-het-zelf-worstenmaker te horen. Dus helaas, ik geef het niet graag toe, maar dit project werd een onhaalbare zaak.
Heb ik dan helemaal niets aan De Worstenbijbel? Jawel hoor. Ik heb iets geleerd over de geschiedenis van worsten en ik weet welke worstspecialiteit ik in een aantal gangbare vakantielanden echt gegeten moet hebben. En wist je dat worsten zelfs een prominente rol hebben gespeeld in aan aantal misdaden? Ik inmiddels wel, door het hoofdstuk met de toepasselijke naam ‘Worst crimes’.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het boek er gewoon prachtig uit ziet, vol mooie fotografie waarvan het water, als je tenminste een worstenliefhebber bent, je in de mond loopt. Ook heb ik genoten van de vermakelijke teksten vol mannelijke zelfspot, maar het in praktijk brengen is voor deze keukenprinses toch echt een brug te ver.
Om te voorkomen dat dit boek ongebruikt in mijn kast verdwijnt, heb ik het cadeau gedaan aan mijn slager. Daar werd het vol enthousiasme ontvangen en pontificaal op de toonbank geplaatst. En hopelijk raakt hij zo geïnspireerd, dat ik straks zonder al het doe-het-zelf werk kan genieten van al die heerlijke worsten in allerlei soorten en smaken en ik me alsnog met deze bijbel in de zevende worstenhemel voel.