Vraag 4,
a en d.Ik vind John een principiële man, maar wel van het rekkelijke soort. Als predikant durft hij te breken met de officiële kerk omdat hij het niet eens is met de almachtige invloed die grondbezitters uitoefenen op de kerk en sluit zich aan bij een groepering die vanuit het niets een onanfhankelijke kerk wil stichten, toch kiest hij er wel voor om een hachelijke klus te gaan klaren voor diezelfde grootgrondbezitters, weliswaar met enige tegenzin, maar nood breekt wet , hij voelt zich enigzins gesteund door bijbelteksten (pag.49) .
- Ivar leeft een heel eenvoudig en sober lever met zijn dieren op het verlaten eiland. Hij slaagt er wonderwel in om zelfvoorzienend te zijn. Dat hij eenzaam is en zijn familie mist die al eerder het eiland heeft verlaten, realiseert hij zich eigenlijk pas goed zodra hij de tas en de ingelijste foto van de onbekende vrouw op het strand vindt, en meer nog wanneer hij wat later de gewonde John vindt en hem gaat verzorgen in zijn huisje.
Er bloeit iets onverwachts moois op in de relatie van Ivar en John, iets waarzij allebei geen weerstand aan kunnen bieden. Ik was verrast door deze ontwikkeling..
-Mary vind ik een sterke persoonlijkheid, zij realiseert zich ten volle dat John een onmogelijke taak op zich heeft genomen en dat deze moreel niet door de beugel kan. Zij onderneemt aktie, zij besluit John te gaan terughalen .
Wordt vervolgd, ik moet nu weg…
Vervolg:
b. Ja, ik heb wel de indruk dat ik deze 3 mensen heb leren kennen.
c. Ik vond de reaktie van Mary heel mooi, vooral dat zij haar begrip voor de voor haar overduidelijke liefdesrelatie tussen John en Ivar in zichzelf vergeleek met iets uit haar herinnering. Zij dacht aan de fraaie Chinese lepel die zij zo graag had willen hebben, zij herinnerde zich opeens hoe zij merkte dat zij zich daarin vergist had toen deze uit de etalage van de winkelier was gehaald en zij de lepel apart van de andere spullen in de hand van de winkelier zag liggen.. het voelde als een "bescheiden openbaring", zij realiseert zich dat deze relatie tussen John en Ivar in normale omstandigheden niet zou hebben plaatsgevonden en dat John zodra hij weg zou zijn van het eiland, zou inzien dat " wat er was voorgevallen een dwaling was". Ik vind het mooi en ruimhartig dat zij voor deze nieuwe ontwikkeling plaats maakt in haar leven door voor te stellen met zijn drieën de toekomst aan te gaan.
