Ik gaf je ogen [..] - Irene Solà | Vraag 5 Schrijfwijze en vertaling

Marieke Scheers

Vraag 5 Schrijfwijze

**
Over de schrijfwijze valt veel te zeggen en dat mag je uitgebreid vertellen in deze vraag.
Wat vind je van de manier van schrijven, lees het makkelijk/lastig/vlot enz?
De auteur gebruikt veel woorden om alles te beschrijven. Wat vind je deze manier van schrijven?
Heb je bijzondere zinnen gemarkeerd die je wilt delen?
Is er nog iets anders wat je erover wilt zeggen?

De vertaling vanuit het Catalaans door Adri Boon lijkt me een ingewikkelde klus geweest. We kennen het origineel niet en weten niet in hoeverre het goed is gedaan. Maar wat vind je van de vertaling? Geeft het de sfeer van de Catalaanse verhalen en gebruiken goed weer?

Klik hier om terug te keren naar de startpagina van deze leesclub

Olanna

Marieke Scheers

De manier van schrijven is de reden dat ik dit boek uitgelezen heb. Ik vind het namelijk geen mooi boek, maar wel goed geschreven! Wat ik knap vind is dat Irene Solà (1) vloeiend de overgang van vroeger naar nu maakt, van de doden naar de levenden en terug (bijv. op p. 122 en p. 127). Heerlijk vind ik ook (2) de poëtische opsommingen, als een soort mantra's die het boek zo betoverend maken, zoals de zielen op p. 156 en de mannen van Dolça op p. 181.

Al eerder liet iemand de term 'plastisch' vallen en op de flaptekst woerd het boek als 'zintuigelijk' omschreven; ik zou daaraan (3) de omschrijvingen 'tactiel' en 'vleselijk' willen toevoegen. 'Het keukenraam was smal en diep als het gat van een oor.' (p.37) 'Zij bestond nog slechts uit een grote rode glibberige kreun'. (p. 98) en 'Die weëe walgelijke walm.' (p. 146): ik voel dit gewoon door mijn lijf heen tijdens het lezen. Knap als je dit kan via woorden én dat je dit kunt vertalen!

Wat ik zelf een mooie zin vond is: 'De laatste draden die haar nog verbonden met het bewustzijn rafelden uiteen, werden steeds dunner, tot ze uiteindelijk braken.' (p. 189-190) Dat heeft er denk ik ook mee te maken dat mijn vader net is overleden, dat ik dit herken en dat het zo fijn is dat iemand dit zo raak kan omschrijven.

cosette

Marieke Scheers

Al vanaf de eerste zin spat het verhaal vanuit het boek: De duisternis was blauwzwart en beweeglijk, grauw, karmijn en purper tegelijk, zoemend, bespikkeld, blind, dicht, diep en toch vol geflonker! Hoeveel adjectieven kan je gebruiken om de duisternis te beschrijven? De woorden tuimelen over elkaar en dat geeft een zekere dromerigheid aan het boek. Ik vraag me af of het de schrijfstijl van Solà is, of heel specifiek gebruikt wordt in dit boek?

Ik ben ook wel fan van: ‘er klonk een belletje en het licht in get kastje doofde’ als omschrijving van de microgolf of ‘de wagen zonder paarden ‘ om dingen te beschrijven in het hier en nu. Het spiegeltje waarover hij veegde om de kabouter te voorschijn te laten komen (p110).

De schrijfstijl is poetisch en chaotisch en het eist werk en concentratie om het boek te lezen.

Een gedachte die bij me op komt: Irene Solà gebruikt dezelfde elementen als veel andere schrijvers maar verheft het tot een groter geheel, zoals een chef kok met eenvoudige ingrediënten een maaltijd kan opluisteren tot een geniaal gerecht ..

Het markeren van bepaalde passages , doe ik nooit in een boek, maar wel op de e-reader…

Sophie77

Marieke Scheers Vraag 5 Schrijfwijze

De schrijfwijze is vermoeiend doch zo mooi en uitdagend. De woordkeuze, de vele adjectieven, de plastische beeldspraak bepalen mee het ritme en de sfeer van het verhaal. Het leest daarom niet makkelijk of vlot. Ik voelde me bij de keel gegrepen: het verhaal kolkt voorbij, de perspectiefwisselingen, de veelheid aan personages op amper 200 pagina's, de plastische woordkeuze,… ik zocht naar rustpunten zoals het einde van een alinea en vond deze rustpunten niet. Al lezende heb ik me afgevraagd of ik nu de enige ben die hier mee worstelde. Nu het boek uit is, denk ik dat het de bedoeling van de auteur is. Het leven raast aan je voorbij . Dus het tempo van 1 dag mag hoog liggen.

Verschillende zinnen heb ik gemarkeerd. Deze dpringt er voor mij uit:

"De stank was organisch. Indringend.Raspend. Compact. Scherp. En klopte, lekte, hardnekkig, opgezwollen door de duisternis en vochtigheid. "p 139

Over de vertaling kan ik weinig zeggen, ik denk dat deze geslaagd is.

Ondanks de rauwheid en plastische toon van het verhaal denk ik dat het bereiden van de maaltijd in Hoeve Clavell weergeeft hoe belangrijk Catalanen familie en traditie vinden.

Martin Pruimers

De schrijfwijze vind ik op zich wel plezierig. Het deert mij niet dat zij veel woorden nodig heeft; dat maakt het juist mooier. Couperus gebruikte ook veel woorden, maar weinigen schreven mooier dan hij. Toch is het boek niet heel makkelijk om te lezen. Dat komt door de soms heel abrupte perspectiefwisselingen; je moet je voortdurend afvragen (of goed opletten) wie in een bepaalde passage de hoofdfiguur is. Maar dat is een kwestie van inspanning; het is duidelijk geen boek dat je leest om even bij weg te dromen; bij de les blijven is geboden.

Hoewel ik vaak in Catalonië ben geweest en sommige van onze beste vrienden Catalanen zijn c.q. waren en ik een heel klein beetje Catalaans versta, kan niet over de vertaling oordelen. Ik weet dan ook niet of de vertaling de sfeer van de Catalaanse verhalen en gebruiken goed weergeeft, maar wel dat de rauwe stijl goed past bij de inhoud van het boek.

Ik markeer überhaupt geen zinnen in een boek (één van de zojuist onderzocht "hoofdzonden"), maar ik heb ook niets genoteerd dat mij speciaal opviel.

Marieke Scheers

Martin Pruimers Ik markeer ze ook niet in het boek, maar ik plaats een (verwijderbaar) plakkertje bij zinnen die ik mooi vind, of die me om een andere reden aanspreken. Dit boek is bij mij zonder markeringen.
Ik vond de eerste zin van het boek wel indrukwekkend, maar ook lastig. Net als jij zegt, veel woorden om iets te beschrijven. Het had van mij wel een tandje minder gemogen.

Marieke Scheers

Olanna Je hebt mooie teksten uit het boek gefilterd. Pas nu ze als quote uit het boek komen, zie je pas hoe mooi ze zijn. Door de overdaad in het boek valt het niet meer op.

NathalieTrmt

Ik hou wel van beeldende omschrijvingen maar in combinatie met de chaotische schrijfstijl en de lange doorlopende tekst, vond ik het een beetje teveel van het goede.
Vaak moest ik ook een stukje teruglezen omdat het van de hak op de tak springt en het ook niet altijd duidelijk is of we in het heden of het verleden zitten.
Daardoor heb ik geen enkele zin aangeduid of onthouden, ik moest er teveel mijn hoofd bijhouden.

Wel serieuze felicitaties aan de vertaler! Dit kan zeker geen makkelijke klus geweest zijn! De sfeer en gebruiken zijn wel heel goed overgebracht naar het Nederlands.

Marieke Scheers

NathalieTrmt Het lijkt me voor de vertaler een zeer uitdagende klus te zijn geweest.

Margreeth Grit

NathalieTrmt Inderdaad: de vertaler moet het heel zwaar hebben gehad met dit boek. Heel knap!

Marieke Scheers

cosette Die eerste zin is zeker opvallend. Het is een goede inleiding tot wat er verder in het boek is geschreven. Maar het is mij teveel, ik heb er het geduld niet voor.
Je hebt gelijk dat het boek concentratie nodig heeft.

Margreeth Grit

cosette Wat een mooie vergelijking!

Marieke Scheers

Sophie77 Ik denk dat je niet de enige bent die worstelde met het boek, ik had er in ieder geval grote moeite mee. Ik denk ook dat ik veel heb gemist, omdat ik het gewoon niet op kon nemen.

Heleen van der Velde

Wat een mooie en treffende reactie hierboven al op de schrijfstijl. Ik herken ze allemaal. Ik weet niet zo goed wat ik eraan kan toevoegen.

Ik vind het chaotisch, moet zoeken naar perspectief omdat het van de ene naar de ander lijkt te gaan. Ik vind het soms poetisch. Ik vind sommige omschrijvingen zo beeldend, zo zintuiglijk dat me dat boeit. Voor specifieke zinnen zal ik nog even moeten zoeken. Er zijn er zeker geweest maar ik heb ze niet gemarkeerd. Ik denk ook dat de schrijfstijl maakte dat ik door bleef lezen. Ondanks de verstilling in sommige beelden bleef het in beweging. Een soort cadans die een ritme ga waarop ik door bleef lezen. Maar de beelden, het zintuiglijke, daar bleef ik bij hangen om vervolgens de volgende weer te zoeken.

Marieke Scheers

Heleen van der Velde Mooi dat je dat zegt over de cadans en fijn dat jij dat hebt gevonden, het is aan mij voorbij gegaan. Maar dat heb ik ooit met gedichten, ik heb er het geduld niet voor.

Margreeth Grit

Heleen van der Velde Wat mooi verwoord! Fijn dat jij de stijl kon waarderen.

Paula IJzerman

Hoewel ik even moest wennen aan de manier van schrijven heeft het me wel gegrepen. Ik spring zelf regelmatig van de hak op de tak, de manier waarop dat in dit boek gebeurt past mij wel.

Waar ik het meest van kon genieten waren de lyrische opsommingen. Ik kan me ook voorstellen dat deze voor anderen teveel waren, maar het vormde voor mij juist de kleur en de smaak aan dit boek. Ik markeer niet in boeken, zoals Martin al zei: een hoofdzonde. Dat gezegd hebbende heb ik ooit een boek gekregen van een vriendin met de opdracht commentaar te geven in de kantlijn. Het boek ging daarna terug naar de betreffende vriendin die er een soort doorgeefboek van heeft gemaakt. Maar dat terzijde.

Ik vond de vertaling heel knap. Vanuit het Catalaans naar het Nederlands vertalen én de sfeer en het gevoel mee vertalen is een kunst. Wat mij betreft hulde aan de vertaler.

Ik kan me trouwens goed vinden in de reactie van Sophie77: het verhaal kolkt..

Marieke Scheers

Paula IJzerman maar het vormde voor mij juist de kleur en de smaak aan dit boek

Mooie omschrijving

Annie

De schrijfwijze vind ik moeilijk, ik maakte aantekeningen om te weten wie wie was. Er gebeurt erg veel waar ik geen grip op krijg, zo heb ik nog enig houvast. Ik vind het een moeilijk boek, de inhoud is gecompliceerd. Ik kan niet, zoals gewoonlijk, uren achter elkaar doorlezen. Ik neem regelmatig pauze om een soort samenvatting te krijgen voor ik verder lees. Dat houdt nogal op. De vertaler heeft volgens mij prima werk verricht, alles in goed Nederlandse zinnen gegoten. Ik maak nooit aantekeningen in een boek, pak er gewoon een schrijfblok bij. De zinnen zijn uitgebreid, er worden veel woorden gebruikt om iets te vertellen. Maar dat is voor mij ook de Spaanse manier van schrijven en praten.

Margreeth Grit

Annie Het las inderdaad niet snel. Is dat typisch Spaans?

Margreeth Grit

Wat ik knap en vermoeiend tegelijk vind aan de schrijfstijl is de moeiteloze overgang van verleden naar heden. Je wordt als lezer hard aan het werk gezet. Het valt me op dat de schrijver ontzettend vaak kleuren noemt. Het viel me vanaf het begin op en ik heb een aantal stickers geplakt maar daar ben ik mee gestopt omdat het te veel was. Kleuren maken een verhaal beeldend maar bij dit verhaal waren het vaak 'rare' kleuren als een surrealistisch schilderij van Dáli. Aan de ene kant heel precies beschrijven zodat het verhaal realistisch lijkt maar aan de andere kant ook een verhaalwerkelijkheid die niet realistisch is. Knap gedaan, maar vermoeiend.

Verder vond ik het niet prettig lezen dat er heel veel opsommingen van 3 waren. Als je het één keer ziet, kun je het niet niet meer zien.

Als laatste vond ik de vergelijkingen vergezocht en gekunsteld.

Ik probeer bij leesclubboeken altijd met stickerstrookjes mooie zinnen of opvallende elementen aan te geven. Ik heb bij dit boek geen mooie zinnen een sticker gegeven. Misschien dat ik bij een tweede lezing nog wel mooie zinnen ga vinden, maar bij de eerste lezing heb ik gewoon geen mooie zinnen gevonden. Het kan komen doordat ik me gewoon te veel stoorde aan bovenstaande.

Marieke Scheers

Margreeth Grit Het kan komen doordat ik me gewoon te veel stoorde aan bovenstaande.

Dat denk ik ook, het was zo’n overvloed aan metaforen en opsommingen van woorden, dat ‘mooie zinnen’ er bij in zijn geschoten.

Volgende pagina »