Onze zomerreis strandt natuurlijk niet in Noord-Amerika. We vliegen door naar Azië – en we doen ons best om al die vervelende hoornaars terug mee te nemen naar daar. Azië is een groot continent, ook een stuk Turkije en de Kaukasus horen erbij. Benieuwd naar onze tips? Vlieg dan even mee.
TEA
Van Tan Twan Eng tip ik met stip De tuin van de avondnevel. Een boek met spanning, historie, cultuur en grensoverschrijdende(zonder negatieve connotatie) menselijke relaties. Het speelt zich af in Maleisië en het exotische element is heel goed weergeven.
FAMKE
In Azië vertoef ik lezend niet zo vaak, maar wel steeds meer. Het is verhelderend en fris om soms verhalen te lezen die helemaal los staan van onze westerse literaire traditie. En om dan te ontdekken dat veel thema’s universeel zijn.
Aardbewoners van Sayaka Murata staat op mn 25-in’25 lueklijst en lonkt naar me. Over een zomerverblijf in de bergen van Nagano, herinneringen aan die verschrikkelijke vakantie en het omgaan met dat verleden. Met daarbij de vraag: hoe gaan mensen om met de maatschappelijke norm van ‘normaal doen’. Een recensie van Tinwara bracht dit boek op mijn pad.
WIL2
Ook hierbij heb ik een Schwob-boek in gedachten: Menselijke voorwaarden van Junpei Gomikawa. Maar het is wel een heel uitdagend boek, zowel qua dikte als qua onderwerp: 1440 pagina’s over de strijd tussen Japan en de Sovjet-Unie in Mantsjoerije tijdens WOII. De sterrenwaardering is heel hoog en het was een van de favoriete boeken van Anita Meulstee, dus het zorgt ook voor een mooie bijgedachte. Ik hoop er deze zomer in te beginnen en hem aan het eind van het jaar uit te hebben.
GIGI
Heel eerlijk, ik denk altijd dat ik niet de grootste fan ben van Aziatische auteurs; ze staan niet vaak op mijn wensenlijst. Best vreemd als je bedenkt dat Azië toch wel enorm groot is. Ik moet er gewoon iets langer over nadenken. De Russen zijn natuurlijk wel favoriet maar hoe moet ik daar nu uit liezen voor een mooie tip? Omdat Georgië ook Aziatisch is kan ik wel enkele romans van Nino Haratischwili tippen. Het achtste leven kennen jullie natuurlijk al en ik vermoed dat Het schaarse licht mogelijk ook een bekende titel van haar is. Misschien heb je dat wel al in de kast staan of er over gedacht om het te lenen of aan te schaffen? Zorg dat je het leest, of je het nu leent, koopt of zo uit de kast plukt. Ik vond het prachtig, heel prachtig. Zo tijdens het nadenken over Azië bedenk ik dat ik mij verheugd had op De zeven manen van Maali Almeida van Shehan Karunatilaka uit Sri Lanka. Het stond op de zomerse planning maar ik heb dit boek uitgesteld en ga het pas komend jaar lezen. Dat betekent dat dit Zomerse verlangen op mijn verlanglijst voor 2026 terecht is gekomen. Is dat terecht of niet?
JAN HAAS
Eigenlijk kan je niet om Murakami, de grote Japanse meester, heen als je een literair uitstapje naar Azië maakt. Ik hoop dat een reisgenoot hem op het podium tilt dat hij verdient, maar ik wijk uit naar China. Naar een andere grootmeester: Shi Tiesheng.
Ik las van hem Notities van een theoreticus. Een filosofische roman waarin een ik-persoon, zo goed als zeker Shi Tiesheng zelf, samen met een aantal romanpersonages een ‘autobiografie van de geest’ schrijft. Schrik niet; soms vervloeien de personages in elkaar over en soms ook vervloeien geschiedenissen in elkaar.
Het deed me af en toe denken aan Milan Kundera, Harry Mulisch en Nicolle Krauss.
Maar het is absoluut een origineel boek, buitengewoon en grandioos.
HARRIET
Ik had tot vlak voor mijn vakantie geen boek op mijn zomerse verlanglijst staan totdat ik voor mijn verjaardag de Engelse editie van het boek Pachinko van Min Jin Lee kreeg. Een boek dat al wat ouder is en een inkijk geeft in, een voor mij, onbekend stukje geschiedenis van Korea en Japan. Aangezien ik het nu nog dit boek aan het lezen ben, kan ik nog geen eindoordeel geven. Maar tot nu toe is het zeker geen straf om te lezen. Een boek dat ik wel al gelezen heb en hier ook zeker nog even wil tippen is: Ik ben een kat van Sōseki Natsume. Een boek dat voor het eerst is verschenen in 1905 maar nu ruim honderd jaar later nog steeds heel goed te lezen is. Voor iedereen die van Japan, zijn cultuur en tradities, en natuurlijk ook van katten houdt, is dit boek zeker een aanrader.
INE
Gelukkig maar dat Jan Haas Murakami maar zijdelings vermeldt, want Gigi was al gaan lopen met een andere toptip, namelijk De zeven manen van Maali Almeida van Shehan Karunatilaka. Zonder Murakami natuurlijk geen lijstje met Aziatische boeken. Ik las er al een paar van hem en het laatste was Norwegian Wood. Ik had dat wat laten liggen – als mijn geheugen met niet in de steek laat, weet Hetty hoe lang al, want kreeg ik het ooit van haar – omdat niet iedereen zich er heel positief over uitliet. Maar wat een mooi boekje! Helemaal niet dik, maar wel intens. Het gaat over volwassen worden en dat gaat gepaard met heel wat pijn en verdriet. Maar het is zo mooi en intens verteld allemaal. En er zit natuurlijk ook wat muziek in, dat verklapt de titel al. Zelf heb ik nog 1Q84 ongelezen in de kast staan. En dat is wel een dik boek, ik zie er een beetje tegenop. Of hoeft dat helemaal niet?
Ik schreef het hierboven al: het is groot, het Aziatische continent. Onze tips zijn maar een kleine greep uit de boekenschat daar. Vullen jullie aan?
