"Tussen de verbeelding en het papier ontstaat de magie."
đ Blog over de paradox van schrijven: verdwalen in een wereld die compleet in je hoofd bestaat, en worstelen om die wereld tastbaar te maken voor lezers.
Hoe breng je de spanning van een blik, de geur van een zomer, het gewicht van jaren dat in ÊÊn stilte verscholen zit, terug tot woorden?
Taal lijkt vaak ontoereikend, te klein voor wat ik wil overbrengen, te moeilijk om alles te laten bevatten. Maar terwijl ik worstel met zinnen, terwijl ik herschrijf en schrap, frustrerend voor me uit staar en me afvraag waar ik in godsnaam mee bezig ben, kan het soms gebeuren. Daar ontstaat de magie. Er duikt een passage op die precies weergeeft wat ik zie, wat ik voel, wat ik wil, wat ik beleef. Dan lijkt het alsof woorden heel even, heel groot kunnen zijn.
Dat is voor mij de paradox van schrijver zijn. In mijn hoofd is de wereld uit mijn verhaal compleet. Ik ken elk geheim, elke nuance, elke rimpel in haar huid, elke geur van zijn lijf. De personages zijn van mij en ik ben de personages. Maar op papier blijft het een gevecht om diezelfde intensiteit te vangen.
Maar misschien is net dat de reden waarom ik blijf schrijven: omdat ik telkens opnieuw hoop op dat ene moment.
Het moment waarop taal haar grenzen verlegt en mijn boeiende wereld ook die van de lezer kan worden.
