Antwoord op vraag 8
Het einde van het verhaal an sich) Deze vond ik 'wel mooi'. Ik zou het einde omschrijven als zacht, in de zin van het verhaal zelfs bijna neutraal: het is geen spectaculair, onverwacht of met emoties doorspekt einde, het verhaal wordt voor mij 'gewoon net mooi afgemaakt'. Ik vind het vooral mooi dat er voor elk personage nog een einde is en dat elk personage een zoektocht of ontwikkeling in 'liefde', 'leven' en 'familiiebanden' doormaakt, en vind ook het evenwicht dat daarin voor elk personage is gemaakt wel goed verdeeld. De lengte is ook prima en emoties en de intimiteit blijven behouden zonder uitgemolken te worden. Op het moment van lezen deed het me weinig: het verraste of ontroerde me niet per se. Pas ná het uitlezen gebeurde dit vooral bij mij: het verhaal heeft mij wel aan het denken gezet waardoor die ontroering pas naderhand kwam. Normaal gesproken gebeurt het bij mij niet vaak dat er op het moment van lezen helemaal niks gebeurt en er pas ietsje gebeurt achteraf; meestal blijft een einde of verhaal mij bij of zet mij aan het denken als dit al op het moment van uitlezen (ook) al gebeurt. Ik denk dat in 'harthout' bij mij persoonlijk wel gebeurt doordat de schrijfster kiest om elk personage nog een ontwikkeling door laat maken en deze per perspectief dan ook uitschrijft. Zoals ik al eerder aan heb gegeven: ik heb het verhaal uiteindelijk als lieflijk en intiem ervaren (dus niks rondom spanning of mysterie), en dat is het einde ook.
De (schrijf)stijl van het einde) Ik ben het met @ingeborg eens dat er rondom de redding van Valerie wat informatie mist, en dat er - iets dat ik bij mijn antwoord op vraag 7 ook al aangaf, tegen het einde van het verhaal wat informatie nog best lukraak wordt gedeeld middels de fast forward naar Bev. Tegelijkertijd vind ik de lengte van het verhaal - en met name het slot, ook wel weer prima; een langer einde zou zeker weten te langdradig worden waardoor ook de emoties en intimiteit dat nu in het verhaal zit, wordt uitgemolken, vrees ik.
Het concept van een epiloog vind ik dan ook wel passend bij het verhaal: het leven gaat door. En juist doordat het leven voor de personages doorgaat en er wat nieuwe informatie bijkomt, heeft dit voor mij bijgedragen aan de kern van het verhaal; het zoeken naar 'liefde' en 'leven'. Maar doordat er boven het laatste hoofdstuk geen 'epiloog'', een maand of jaartal of een dergelijke andere benaming voor een fase later dan het verhaal wordt benoemd, kom je er als lezer tijdens de fast forward (zoals ik dat hoofdstuk nu dus maar noem) achter dat je te maken hebt met een epiloog, waardoor de informatie dus wat lukraak overkomt. Tijdens het lezen verwarde mij dit wel en stoorde mij dit aan het effect van het verhaal, dus ik had wel graag iets als 'epiloog' zien staan boven het hoofdstuk in plaats van 'luitenant Bev' zoals bij alle andere hoofdstukken. Dan was de verwarring er niet geweest, was sommige informatie niet zo lukraak en weet je als lezer ook gelijk dat er rondom de redding van Valerie geen nieuwe details meer komen.
