In deze wekelijkse rubriek zetten we telkens een Nederlandstalige feelgood auteur in de schijnwerpers en deze week is het podium voor Marieke Douwes.
Over Marieke Douwes
In 2021 debuteerde Marieke Douwes met de roman Klavers, Edelweiss & Sachertorte. Datzelfde jaar eindigde ze op de shortlist van de Zin in Feelgood Zomer schrijfwedstrijd. Daarna verscheen de trilogie De Duinen van Westzand bij HarperFirst en bij Z&K de licht autobiografische realgood Mijn hart in jouw handen. Van mijn nieuwste trilogie, Het bosrestaurant, zijn de eerste twee delen verschenen: Chaos als voorgerecht en Geluk als hoofdgerecht. Het laatste deel, Salsa als toetje, verschijnt half januari 2026.
Ze woont in Heerhugowaard, samen met haar man 'Pitbull' Martin en hond Yuki a.k.a. de meest luie hond ooit. Ze hebben twee dochters, waarvan de oudste al het huis uit is en samenwoont. Naast schrijven gaat ze graag met vriendinnen op pad en werkt ze bij het Hema Café in Heerhugowaard.
Interview
Wanneer wist je dat je (feelgood)auteur wilde zijn?
"Dat ging geleidelijk aan. Ik las altijd al veel en het leek mij geweldig om zelf dat gevoel, dat ik als lezer kreeg, te kunnen veroorzaken. Vooral de boeken van Santa Montefiore en Nora Roberts maakten dat in me los. Maar ja, het verschil tussen 'het lijkt me leuk' en het gewoon doen is groot. Toen werd ik zwanger van onze oudste dochter en kon ik eigenlijk de deur niet meer uit. Gedwongen door de tijd die ik daardoor kreeg, ben ik gaan kijken of ik fatsoenlijke zinnen op papier kon krijgen. Dat ging best lekker en, belangrijker, het voelde ook lekker. Toen wist ik dat ik er wel verder mee wilde. Ongeacht welke kant het op zou gaan. Uiteindelijk bleek mijn schrijfstijl het best bij feelgood te passen en ik voel me daar helemaal op mijn plek.."
Wat is je grootste schrijfwens en/of schrijfdoel?
“Dat is een lastige. Want roepen dat je bestsellerauteur wilt worden, klinkt best ambitieus, zo niet een tikje arrogant. Toch is dat uiteindelijk wel wat denk ik stiekem een wens is. Ik heb al veel mooie dingen beleefd waar ik nooit van heb durven dromen. Vorig jaar was Mijn hart in jouw handen genomineerd voor Nederlandse Feelgood van het jaar bij Chicklit. Dat was ook fantastisch. Ik denk dat het elke keer verschuift. Als je het één bereikt hebt, focus je weer op een volgende stap. Dus het grootste doel? Dit zo lang mogelijk blijven doen en steeds nieuwe dingen beleven. Dat dekt de lading denk ik wel."
Welk van jouw boeken zou je wel op het witte doek willen zien?
"Ik geloof dat ik een uitzondering ben, maar geen enkel! Ik wil mijn personages in mijn hoofd blijven zien zoals ik ze bedacht heb. Daar valt met geen mogelijkheid een bestaand gezicht aan te hangen. In mijn hoofd weet ik bijvoorbeeld ook precies hoe Westzand (uit De Duinen van Westzand) eruit ziet. Als dat omgezet wordt naar een echt dorp, zal het nooit zo zijn zoals het in mijn hoofd zit. Ook zou het raar zijn om Esmeralda (uit Mijn hart in jouw handen) op het witte doek te zien. Aangezien dat personage gebaseerd is op mijzelf, zit ik min of meer naar mezelf te kijken. Dat zou heel gek voelen. Daarbij gun ik elke lezer zijn of haar eigen fantasiebeeld van dorpen en personages. Als je dat omzet naar beeld kan het alleen maar tegenvallen. Ze roepen niet voor niets altijd dat het boek beter is... "
Voor welke auteur ren je naar de winkel zodra er een nieuw boek verschijnt?
“Dat verschilt per periode. Momenteel lees ik veel fantasy en is V.E. Schwab echt wel een autobuy auteur geworden. Ik vind het een kunst hoe ze elke keer origineel weet te blijven. En van eigen bodem zijn dat er teveel om op te noemen. Ik koop blindelings de boeken van Kristie Raaijmakers, Daniëlle Carson en Tamara Haagmans. En er zijn er nog veel meer, maar ik vind het ook altijd leuk om nieuwe auteurs te ontdekken. Sowieso lees ik veel op mijn ereader, maar ik heb een zwak voor Limited Editions. Dus dat scheelt ook... die schaf ik sneller aan. Don't judge a book by it's cover is aan mij niet besteed!"
Welke vraag zou jij aan je lezers willen stellen?
"Er wordt altijd gevraagd wat lezers zoeken in een boek. Ik wil die vraag eens omdraaien. Wat is een enorme afknapper? Wat zorgt ervoor dat je wel in een boek begint, maar het uiteindelijk niet uitleest. En dan bedoel ik niet dat het met tegenzin is uitgelezen, maar dat je echt niet verder kwam. Oftewel: wat maakt het dat een boek een echte DNF wordt?"
Wat is jouw antwoord op de vraag van Marieke? Laat het haar en ons weten in een reactie onder het artikel.
FFG Marieke Scheers las Als water en vuur: "Een verhaal dat aan alle kanten klopt en fijn is om te lezen"
In het eerste deel van De duinen van Westzand heb ik al een hoop bewoners van dit heerlijke kustplaatsje leren kennen. Ik maakte me een voorstelling van het dorpje bij het strand en de zee en dat kostte me totaal geen moeite.
Van de bewoners staat de familie van Fernando centraal. In het eerste deel was hij het die zijn grote liefde vond, maar zijn zussen Maggie en Nikita hebben het nog niet zo getroffen met de mannen in hun leven. Niet zo gek dus dat in dit (los te lezen) deel, één van die twee haar kans op liefde krijgt.
Het is Renze, de jongen die zes jaar geleden haar hart brak, die nu weer voor haar neus staat en die oude gevoelens doet herleven. Er is een hoop gebeurd in die zes jaar en dat is niet zo makkelijk weg te poetsen, maar de liefde is er nog steeds of is het enkel lust? De vraag is of ze samen verder kunnen.
Wat zo fijn is aan deze feelgoodromans, is dat het realistisch is. Geen grote aannames die het hele boek door blijven hangen omdat mensen niet communiceren, geen gedoe met aantrekken en afstoten en geen enorme misverstanden. Maggie en Renze zijn snel weer een stel en dat is best een verademing om te lezen. De 'problemen' liggen veel meer op andere vlakken. Een gebeurtenis uit het recente verleden van Renze is een struikelblok, maar er wordt over gepraat en dat is heel prettig. Maggie heeft wat te stellen met een opdringerige collega en dat is ook niet over de top of te lang uitgesmeerd, maar past goed in het verhaal.
Daarnaast loopt het gewone leven door, van werk en omgang met familie en vrienden. Het werk van de hoofdpersonages is bijzonder. Marieke Douwes heeft duidelijk veel onderzoek gedaan naar zowel het proces van het 'pottenbakken', als naar het werk van de brandweer. Dat laatste blijkt ook uit het nawoord, dat zeer tot de verbeelding spreekt. Het zorgt voor een verhaal dat aan alle kanten klopt en heel fijn is om te lezen.
De duinen van Westzand is een goed geschreven serie, met echte dialogen en leuke herkenbare personages. Een prachtige locatie, een beetje spanning, lieve dieren en een hoop liefde. Ik kan niet anders zeggen dan: Ik ben fan en op naar deel 3.
**
LISTMANIA van de boeken van Marieke Douwes
Standalones
Klavers, Edelweiss en Sachtertorte
Vlinders bij de wijn (kort verhaal in een bundel samen met Jet Nijland onder pseudoniem Marjet Douwland)
Mijn hart in jouw handen
'De duinen van Westzand; -serie
Iets nieuws onder de zon
Als water en vuur
Uit het juiste hout
'Het bosrestaurant'-serie
Chaos als voorgerecht
Geluk als hoofdgerecht
Salsa als toetje (beschikbaar vanaf half januari 2026)